فرق بمب اتمی و بمب هیدروژنی چیست؟

بر اساس گزارش های خبری، کره شمالی در واکنش به تحریم های جدید دونالد ترامپ برای افراد، شرکت ها و بانک هایی که با این کشور منزوی همکاری می کنند، تهدید کرده است که می خواهد یک بمب هیدروژنی را در اقیانوس آرام آزمایش کند.

ابر قارچی حاصل از نخستین آزمایش موفقیت آمیز بمب هیدروژنی جهان در یکم نوامبر ۱۹۵۲

«ری یونگ هو» وزیر امور خارجه کره شمالی در مجمع عمومی سازمان ملل متحد در شهر نیویورک به گزارشگران گفت: «فکر می کنم این بار نوبت به آزمایش یک بمب هیدروژنی در سطحی بی سابقه رسیده است که احتمال دارد در اقیانوس آرام به وقوع بپیوندد. انجام این آزمایش به تصمیم رهبرمان بستگی دارد.»

بمب های هیدروژنی یا بمب های گرماهسته ای قدرتمندتر از بمب های اتمی یا هسته ای هستند. تفاوت میان بمب های هیدروژنی و بمب های اتمی در سطح اتمی آغاز می شود. بمب های هسته ای که برای نابودی شهرهای ناکازاکی و هیروشیمای ژاپن در جنگ جهانی دوم مورد استفاده قرار گرفتند، با تقسیم هسته یک اتم عمل می کنند. وقتی نوترون ها یا ذرات خنثای هسته یک اتم تقسیم می شوند، برخی به هسته اتم های مجاور برخورد می کنند. در اثر این کار، آن هسته ها نیز تقسیم می شوند. نتیجه این پروسه، یک واکنش زنجیره ای انفجاری و خشن است. بمب های ریخته شده بر سر مردم هیروشیما و ناکازاکی به ترتیب با بار ۱۵ کیلوتن یا ۲۰ کیلوتن TNT منفجر شدند.

در مقابل، نخستین آزمایش بمب هیدروژنی که در نوامبر ۱۹۵۲ در آمریکا به انجام رسید، بار انفجاری ۱۰ هزار کیلوتن TNT را داشت. بمب های هیدروژنی با همان واکنش شکافت هسته ای که بمب های اتمی از آن بهره می برند، آغاز می شود؛ اما اکثر اورانیوم یا پلوتونیوم موجود در بمب های اتمی بدون استفاده باقی می ماند. در یک بمب هیدروژنی، یک گام بیشتر به این معناست که بیشتر نیروی انفجاری بمب در دسترس قرار می گیرد.

این ستون دود و گرد و خاک تخریب با ارتفاعی حدود ۱۸۳۰۰ متر حاصل از انفجار بمب اتمی است

این ستون دود و گرد و خاک تخریب با ارتفاعی حدود ۱۸۳۰۰ متر حاصل از انفجار بمب اتمی است که در جنگ جهانی دوم در ۹ آگوست ۱۹۴۵ در ناکازاکی ژاپن فرود آمد و هزاران نفر را کشت.

در ابتدا، انفجار همراه با آتش مهیب باعث فشردگی پلوتونیوم ۲۳۹ شده و سپس دچار شکافت می شود. در داخل این گوی پلوتونیوم ۲۳۹ یک بخش حاوی گاز هیدروژن وجود دارد. دما و فشار بالای حاصل از شکافت پلوتونیوم ۲۳۹ باعث گداخت اتم های هیدروژن می شود. این فرایند گداخت اتم های نوترون آزاد می کند که خود پلوتونیوم ۲۳۹ از آنها تغذیه می کند. در نتیجه، اتم های بیشتری تقسیم شده و واکنش زنجیره شکافت تقویت می یابد.

دولت های سرتاسر جهان در راستای تلاش برای پایبندی به معاهده ممنوعیت آزمایش جامع ۱۹۹۶، از سیستم های نظارت جهانی برای شناسایی آزمایش های هسته ای استفاده می کنند. ۱۸۳ امضا پای این معاهده وجود دارد اما این معاهده اجرایی نمی شود زیرا کشورهای کلیدی از جمله امریکا آن را تایید نکرده اند. از سال ۱۹۹۶، پاکستان، هندوستان و کره شمالی دست به آزمایش های هسته ای زده اند. با این حال، معاهده فوق در قالب یک سیستم نظارت لرزه ای مورد استفاده قرار می گیرد که می تواند انفجار هسته ای را از زلزله تشخیص و تفکیک دهد. سیستم نظارت بین المللی CTBT شامل ایستگاه هایی می شود که فراصوت را از انفجار تشخیص می دهد. هشتاد ایستگاه نظارت رادیونوکلید در سرتاسر جهان به اندازه گیری برتابش اتمسفری می پردازند که می تواند تایید کند که انفجار شناسایی شده توسط سایر سیستم های نظارتی حاصل انفجار هسته ای بوده یا خیر.

منبع : bigbangpage.com